Door naar Doubtful Sound

We zijn in de Catlins gekomen door vanuit Dunedin de Southern Scenic Route te kiezen. Deze route loopt min of meer langs de kust tot aan de Sounds aan de Zuidwestkant. Voor de Sounds (een uitgebreid fjordenlandschap) buigt de weg af naar het noorden om zo uiteindelijk te eindigen bij Milford Sound. Samengevat de weg volgt heel de zuidelijke kustlijn. Dit leek ons op voorhand een mooie weg, waar je af en toe kan stoppen om ergens iets moois te zien en te overnachten. In de catlins in de route mooi, maar niet spectaculair. Toen we uit de Catlins reden werd de weg zelfs wat saai, want omdat we uit de heuvels kwamen werd de weg erg recht: het land  was vlak en de omgeving voorspelbaar. Dit duurde gelukkig niet erg lang, want middenonder in het Zuidereiland ligt een stad Invercargill, waar het landschap weer verandert.

In Invercargill hebben we wat rondgekeken en gewinkeld. De steden in Nieuw Zeeland hebben een structuur als onze steden in de jaren '70 van de vorige eeuw: doorgaande straten door het centrum met de winkels links en rechts. Nergens worden auto's geweerd. Het is dus een drukte van belang. In Nieuw Zeeland is dat ook goed te verdedigen, want iedereen woont ver weg en iedereen heeft daarom ten minste 1 auto bij huis staan. Naar de stad ga je dus met de auto, je moet wel. Maar het winkelt niet fijn, dat zijn we ontwend (Hoewel: in Heino gebeurt precies hetzelfde ;-). Na een korte tijd zijn we weer verder gereden naar Riverton, iets ten westen van Invergarcill. De weersvoorspelling was slecht, en dat kwam uit. In dit gebied valt 3 meter regen per jaar en in de Sounds is dat zelfs 7 tot 9 meter per jaar. Toch werd ons gezegd dat dit het slechtste voorjaar was (mede door de te lage temperatuur) sinds 40 jaar! Hebben wij weer. Van Riverton hebben we dus niet veel gezien. We hebben er wel overnacht. De camping eigenaar had het de volgende morgen over een Rough Night vanwege de wind en regen. We waren blij dat we een beetje beschutte camping hadden en niet direct aan de kust stonden.

Vanuit Riverton draaiden we weer de Southern Scenic Route op en dit was met recht tot Manapouri een supermooie route. Het was wisselend bewolkt, de zon en de regen wisselden elkaar af, maar we zijn regelmatig gestopt om te genieten van de omgeving. Er rijden hier campertjes rond met spreuken op de zijkant. Eén daarvan luidt: Always choose for the scenic route. Especially when you're lost. Helemaal mee eens. We kwamen dus erg blij in Manapouri aan. De camping hadden vooraf geboekt, wat we verder nooit doen, maar deze camping ligt op 6 minuten lopen van de steiger van de boot, die we morgenochtend moeten hebben en deze camping is altijd snel vol.

We hebben namelijk geboekt voor de Doubtful Sound Tour. De Doubtful Sound is een fjord, waarvan Captain Cook indertijd niet wist of hij er weer uit kon komen met zijn zeilboot, dus hij twijfelde of hij erin zou varen. De Doubtful Sound is één van de twee bekende Sounds in Nieuw Zeeland. De Milford Sound is per auto bereikbaar en daarom populairder (en ook goedkoper om er een tour in te maken). De Doubtful Sound is echter moeilijk bereikbaar. Onze tour startte door te boarden op een boot, die ons naar de overkant van Manapouri Lake zal brengen. Dat is een uur varen. Vervolgens staat er aan de andere kant een bus klaar, die ons over een bergrug naar het fjord zou rijden: een uur rijden. En daar stappen we weer op een boot, die naar zee vaart en weer terug. In de monding van het fjord ligt een eiland, waar hij dan omheen vaart. Overigens kent de bus ook een paar fotostops, dus het gaat wel gemoedelijk en je kunt dus de hele reis actief fotograferen en de verrekijker gebruiken. Je bent wel een dagje kwijt aan deze trip.

Maar het loont de moeite, het is een geweldige ervaring. Er wordt veel verteld, het is heel goed georganiseerd en de omgeving is inderdaad prachtig. We hebben meer dan 140 foto's gemaakt, maar toch is het moeilijk om landschap goed over te brengen. We hebben een poging gedaan, zie de foto's. Eén dingetje nog: in de fjorden leven veeeeel sandflies. Die steken.