De Huka Falls

Van Piarere wilden we een mooie weg naar het zuiden pakken richting de Huka Falls. Maar we hebben nog steeds problemen met onze internetverbinding. We hebben een goedkope telefoon gekocht met een simkaartje, zodat we lokaal op het internet kunnen. Helaas is er een wat speciale manier om je voorkeurspakketje te installeren. Daar kwam ik niet uit en de helpdesk via de telefoon ook niet. Daarom toch maar besloten om via Rotorua (hé, zijn we daar ook niet gestart? Zo schieten we niet op natuurlijk) te rijden, waar een Vodafonewinkel is. Gelukkig heeft een vingervlugge dame onze telefoon met het juiste ‘plan’ geïnstalleerd. Dit moesten we natuurlijk vieren met een kop koffie + gebak.

Vanuit Rotorua met een volle tank richting Taupo. Het landschap in Nieuw Zeeland is echt prachtig, dus weer genoeg om rond te kijken en de tijd gaat snel zo. Taupo ligt aan het Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland. De rivier Waikato, waar we verder noordelijk aan stonden (zie vorig verhaal) wordt vanuit dit meer gevoed. Het meer ligt een stuk hoger dan de omringende oceanen, dus er is een redelijke stroming. Zelfs zoveel dat op enkele kilometers van het meer een spectaculaire waterval te vinden is: de Huka Falls. En spectaculair, dat is het. Het komt mede doordat er zowel een hoogteverschil is als een vernauwing, waardoor het water met grof geweld door een kloof wordt geperst. Per minuut passeert er genoeg water om 7 olympische zwembaden mee te vullen. En ik wordt al ongeduldig al mijn bad thuis er 5 minuten over doet om vol te raken… 

Zwaar onder de indruk van dit natuurgeweld zijn we verder gereden naar Taupo om aan de oostzijde om het meer heen te rijden. Het meer was mooi met een echte watersportvibe in het plaatsje Taupo. Aan de overzijde van het meer zag je al Mount Ngaeruhoe, een besneeuwde top in het Tongariro National Park. Helaas niet helder genoeg om een legendarische foto te maken, maar ja, sla een folder open en je ziet die foto al. Aan de zuidzijde van het meer hebben wij de ‘Highway 47’ gepakt, een geweldig mooie en een beetje eenzame weg het park in. Dat is aan ons wel besteed. We genoten van de omgeving en onze snelheid daalde naar 60 (-5) km/h. We zochten een self-contained camping met een wat avontuurlijke inslag. Die vonden we ook, het bleek ‘crossroads’ te heten, voor insiders geen onbekende naam, maar niet verwacht in Nieuw Zeeland. Deze camping bleek avontuurlijk, want eerst moest je met je auto 300 meter het land inrijden en vervolgens kwam je dan een tafel met twee jerrycans tegen met water en iets verderop een hok, met een composttoilet. Dat was het. Maar een plekje, fantastisch! Maar na tot ons verstand gekomen te zijn, leek het ons toch beter om een camping met stroom en douche te gaan zoeken, want we waren al enkele dagen self-contained en uit pure luiheid was je jezelf dan minimaal (of zeg ik nu iets vreemds?) en de stroom van computer en fototoestel (beide 220 V nodig) raakt op. 500 meter verderop vonden we die camping. De intake duurde even, want we hadden de moed om tegen de eigenaar te beginnen over de mooie natuurcamping die we hadden gezien. ‘That one is not legal!’ was de vinnige reactie. Oké, oké, hij was wel mooi gelegen.