Forgotten World Highway

De volgende morgen gaan we op weg naar de volgende attractie: Mount Taranaki. Daarvoor moeten we westwaarts, maar er lopen niet veel wegen rechtstreeks die kant op. We besluiten de Forgotten World Highway te nemen. Dat is een weg van 159 km, waar geen brandstof- en weinig andere voorzieningen zijn. Dus eerst maar onze viezigheid lozen en vers water innemen, vervolgens naar de laatste ‘grote’ plaats om daar diesel te tanken. Ze hebben daar best door dat ze de laatste mogelijkheid zijn, want de diesel was 21 cent duurder dan het goedkoopste station in Taupo. Ook hebben we de vorige verhalen daar op internet gezet, want ook dat kan je vergeten op de Forgotten World highway. Op die weg is echt weinig van de westerse wereld te merken, er is zelfs een stuk onverhard, kwamen we achter. Dat stond wel op de kaart, maar ik had nagevraagd bij de campingbaas wat de status daarvan was. Nee, dat is nu een sealed route, zei hij. Niet dus.

De route bleek voor het eerste deel gesloten te zijn,, dus we hebben een omweg van 20 km gemaakt. Dat is niet veel, maar als je de wegen daar ziet, dan is het in tijd weer wel veel. Onze snelheid was deze keer niet afhankelijk van het feit dat we veel willen zien, maar van de vele onoverzichtelijke bochten, de geringe breedte van de weg en af en toe de staat van de weg. Maar ook dit is weer geweldig om te zien. Je rijdt echt in het land, de omgeving is geweldig en je rijdt echt genietend rond. Het is echt kilometers lang Hobbitland met die typerende bulten in het landschap. Je verwacht elk moment een Hobbit tegen te komen (volgens mij zijn we ze ook tegen gekomen, er lopen wel aparte lui rond daar). Uiteindelijk komen we bij het onverharde stuk en daar heb ik maar heel rustig overheen gereden. De locals denken daar anders over, die komen echt met een behoorlijke gang langsgereden en laten een grote stofwolk achter. Net toen we dit stuk achter ons gelaten hadden en weer op asfalt reden was het tijd om een camping op te zoeken. Er ligt een heel mooie camping in de buurt (in Tangarakau), maar daarvoor moet je eerst 6 km een kloof inrijden via een gravelroad. We zijn toch die kant maar opgegaan en daar hebben we geen spijt van gehad. Wat een mooi gebied en wat ligt die camping rustig. Op de camping kan je de historie van het gebied lezen en dan snap je waarom het hier Forgotten World heet. Het gebied is pas in het begin van de vorige eeuw ontwikkeld omdat er steenkool in de grond zat. Er een spoorweg aangelegd en de lokale economie groeide. Na 70 jaar zakte de steenkoolindustrie in en ook de spoorweg is na 2000 opgeheven. Daarna zakte het hele economische leven in het gebied in. Het was gek om te zien dat in dit afgelegen dal juist een (nu verlaten) treinstation ligt. Aan de andere kant maakt dat precies duidelijk hoe belangrijk het spoor daar was. De mensen van deze camping wonen zeker 25 km van de dichtstbijzijnde redelijke plaats af. In dit dal leven nu ca. 30 mensen.