In de neighbourhood of Queenstown

Vanuit Manapouri vertrokken we in Noordelijke richting om een eindje de Fjorden in te komen. We wilden niet helemaal naar Milford Sound, want dat is 110 km rijden en dan moet je dezelfde weg helemaal terug. Maar een kilometer of dertig is geen probleem. Wat wel een probleem was dat er helemaal nog geen fjorden tevoorschijn kwamen. Al die kilometers bleken we maar langs het meer of in een bos rijden. Na 25 kilometer vonden we het welletjes. We stopten bij Henry Creek, een freedom camping met een zeer slechte naam. Als je daar stopt, dan komen er binnen de kortste keren muizen en zelfs een rat op je af om te kijken of er iets te eten valt (lazen we in de recenties 😉).

Vanaf dat punt zijn we naar Queenstown gereden. Tot onze verbazing was een gedeelte van die route ook nog onderdeel van de Southern Scenic Route en inderdaad, we hebben weer een prachtige reis gehad. Het weer werd steeds beter en langs Lake Wakatipu rijdend werd de omgeving steeds bergachtiger. Queenstown ligt prachtig in een bocht van het meer en is een watersportcentrum. We houden niet zo van stadscampings, daarom had Lia een Holidaypark in Arrowtown uitgekozen. De camping is erg netjes, maar sfeerloos. Arrowtown is echter een heel leuk plaatsje. Het is een oud gouddelversplaatsje, maar wat bij Akaroa (zie Onuku Farm Hostel) niet zo goed is gelukt, is het hier wel heel goed gelukt, namelijk om de oude bebouwing intact te laten en een leuke sfeer te creëren.

De volgende dag zijn we naar Queenstown zelf geweest, omdat daar onze 4WD-tour start. Of het aan de plaats, het weer of het feit dat nu de vakantie ook voor Nieuw Zeelanders in aangebroken weten we niet, maar het was erg druk in de plaats, maar wel gezellig. Voor ons was het ook wel een overgang, vanuit redelijk fris en af en toe nat weer naar een watersportplaats in de volle zon en een lekkere temperatuur.

De 4WD-tour is een tour met een Unimog de binnenlanden van Nieuw Zeeland in. We rijden een uur en al die tijd op land van maar drie boerderijen. Megafarms van 2200 hectare, 20000 schapen en 5000 stuks vee. De tour start met een boottocht naar de andere kant van het meer in schuine richting. De overgang is groot. Is Queenstown een stad, druk, veel mensen, een en al lawaai en plezier, aan de overkant bij Walter Peak een moderne boerderij, rust en ruimte. Een geweldige atmosfeer. We voelden ons gelijk helemaal prettig, Lia wil hier kamperen en ik ook. Deze boerderij is natuurlijk op toerisme ingesteld, maar is toch wel echt een boerderij. Veel tijd krijgen we overigens niet want er staat een grote Unimog op ons te wachten. Wel een beetje groot voor welgeteld 4 passagiers, haha. De Unimog heeft een passagierscabine die is gebouwd als veiligheidkooi. Sterk en van airco voorzien. We kunnen met de chauffeur mee op de weg kijken, omdat aan de wand een groot scherm hangt, die verbonden is met een deskcamera. Dan zien we de hobbels en gaten een beetje aankomen. De chauffeur rijdt op zijn Nieuwzeelands: gas er op. Het is een gravelweg en de chauffeur zegt  vooraf: ‘take care, it is a little bit bumpy’. En onderweg: ‘prepare on a spray’ als hij door een diepe plas scheurt. Hij haalt af en toe de 60 km/u denk ik. We rijden in een streep naar het eindpunt en daar zet hij de truck stil (en motor uit) en mogen we er uit. Een weids landschap, we zetten in een brede rivierbedding, met ook hier rust en stilte. Ik vroeg hem of hij op de terugweg toch even stil wil staan bij een uitzichtpunt op de besneeuwde bergen. Dat was hij al van plan, want op de terugweg was de view beter.

Het was mooi om eens te zien hoe het achterland er uit ziet. En hoe zo’n gravelweg (waar wij niet op mogen van de camperverhuurder) er uit ziet. Ik begrijp dat we er niet op mogen en ik wil het ook niet. Mountainbiken doen ze er ook en dat wil ik graag. Maar daar is geen tijd voor en van ons tweeën is er maar één die dat leuk vind. Ook hierbij praat je over afstanden, want in dit gedeelte van het land kan je tochten maken tot 400 km lengte. Korte weggetjes kennen ze hier bijna niet.

Wat ons tegenviel was dat er te weinig fotostops waren. Vanuit de ‘Mog’ fotograferen wilde niet, want de ruiten waren niet schoon genoeg. Ook dachten we dat we naar een filmlocatie gingen (stond in de folder). Daar kwamen we niet, maar we begrijpen intussen wel dat Nieuw Zeeland bijna één grote filmlocatie is.