Taieri Gorge

De treinreis Christchurch – Arthur’s Pass hebben we niet gedaan, maar bij Dunedin heeft Lia een alternatief gevonden: de Taieri Gorge Railway. Mensen, die mij goed kennen weten: spoorwegen vindt hij leuk. En zeker als ze door een mooi natuurgebied gaan. Dus maandagochtend in de vroegte afscheid genomen van de camping in Portobello en naar Dunedin getogen. We hadden vooraf geboekt met een last-minute-boeking: het waren de laatste twee plaatsen van de trein.

Alles liep voorspoedig, nog gauw even wat geld uit de muur getrokken en op naar het station. Daar werd op vertoon van onze bevestiging voortvarend een ticket geprint en konden we aan boord. Overigens is het stationsgebouw het meest gefotografeerde gebouw van Nieuw Zeeland en dat is terecht. Het is een prachtig gebouw. Maar goed, we werden verwezen naar een trein op spoor 3, rijtuig R, plaatsen 3A en 3B. Ze houden wel van duidelijke afspraken, die Nieuw Zeelanders. En dat rijtuig zat vol Nederlanders…. Een groepsreis (voor singles van alle leeftijden) had ook voor deze reis geboekt. Dat was te horen, wat een kabaal. Voor hen was het een soort schoolreisje. Dat was wat minder leuk.

De reis was overigens goed verzorgd. Goed uitzicht, balkons om vanaf te fotograferen, eten en drinken op de trein en de fotogenieke plekken waren op een kaartje aangegeven. De spoorlijn was ook al een lijn die tijdens de goudkoorts was gebouwd, enige tijd voor voorspoed had gezorgd en later toch in verval was geraakt, omdat de economie het niet had volgehouden. Ik vraag mij toch al de hele reis af hoe dit land functioneert op het gebied van economie/vervoer. ‘Er zijn maar 2 wegen’ (citaat van een campinghouder, het ging over de routen van noord naar zuid), en die wegen zijn tweebaans en niet druk. Over de spoorwegen rijden per dag 4 treinen, of zo, en grote havens zijn er ook niet veel. Hoe wordt dit land bevoorraad? We zien wel veel vrachtwagens, maar voornamelijk met hout en schapen beladen.

De treinreis moest even op gang komen als het gaat om mooi landschap. Uiteraard moet je de stad uit, het vlakkere deel van het land door en dan de heuvels in. Over 58 kilometer klimt de trein 243 meter, dus heel hoog is het allemaal niet. Maar toch heeft Nieuw Zeeland een indrukwekkend landschap met een zekere ruigheid, waar dan zo’n trein zich doorheen slingert op meterrails (1 meter breed, in Nederland 1, 435 meter breed). Dit levert natuurlijk de mooie uitkijkjes en doorkijkjes. De trein stopt echter niet vaak, dus het was wel moeilijk om echt mooie foto’s te maken. Voor je het weet ben je er al weer voorbij en je bent niet enige die vanaf het balkon wil fotograferen. En daarnaast is de fotograaf van vandaag gecharmeerd van treinen, dus die staan er op 😊.